Futbol'da her yükselişin bir düşüş dönemi vardır. Bu kaçınılmaz düşüşün irtifa kaybı ve şiddeti ise dümendeki kişilerin ne kadar usta olduğuna bakar. Ferguson'un Manchester United'ı da düşüş yaşar, Cruff'un Barcelona'sı da, Gordon'un Beşiktaş'ı da...bu liste uzar gider... Bazıları bir iki sezonda, bazıları ise bir kaç yıl durduramazlar bu düşüşü.
Milli futbol takımımız 2002 yılının sonlarında başladığı düşüşü ne yazık ki kimse durduramadı ve Hırvatistan maçı ile hayal bulutları üzerinde seyreden uçağımız yere çakıldı. Bu sürede 2008 Avrupa Şampiyonası'ndaki başarımızı göz ardı etmeme itiraz edenler olabileceklerdir ama ben oradaki Almanya maçı hariç hiç bir maçı cuma günkü Hırvatistan maçından ayırt edemiyorum. Tek fark dakika ikide gol yememiz ve Hırvatların bütün takım defansa gömülmeleri. Onun dışında oynadığımız oyun 4 yıl öncesinden çok farklı değil. O zamanlar yıllarca kimsenin güvenmediği Semih'e bakarken bu sefer yıllarca kimsenin beğenmediği Burak'tan bekliyoruz golü. Yani 4 yılda kimseyi yetiştirememişiz Türk Futbolu için.
O zaman 2002'de başarı değil diyebilirsiniz ama ben buna pek katılamayacağım. İlk grup maçında Brezilya üzerine saldırmamız, topu ayağımızda tutup oyuna yön verebilmemiz açısından günümüzdeki kadrodan çok daha kaliteli bir kadroya sahiptik. Tabii ki o kadro okunmuş! bir jenerasyondan geliyordu ama 10 yılda 1 kişi mi yetişmez ya! tek beklentimiz Almanya'dan çıkacak ve Türk Milli Takımını seçecek bir Mesut Özil.
Bazı kişileri kovmazsanız Schuster gibi kendi kendilerine gururları ile gitmezler. Bir daha oturdukları gibi koltuk bulamayacaklarındandır bu. o yüzden artık federasyonun o koltuğu altlarından çekme vakti gelmiştir. Herkes gibi Türk olsun ve yıllarca takımı yönetsin istiyorum ama Abdullah Avcı gibi yetenekli bir hocayı da Ersun Yanal'ı harcadığımız gibi harcamak istemiyorum. Bildiğiniz gibi "biz senin sonuna kadar arkandayız" mesajı Türkiye'de 3 maç üst üste kaybedene kadar devam eder.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder